Дзіцячае свавольства - прычына пажараў

      Трэба вучыць дзіця сваім станоўчым прыкладам ў паўсядзённым жыцці правільна звяртацца з агнём. Папулярная ў дарослых прымаўка "Запалкі дзецям не цацка", вядома ж, правільная і патрэбна, але толькі ў тым выпадку, калі дзіця разумее сэнс гэтай фразы. Сапраўды, запалкі не цацка, а рэч у гаспадарцы неабходная і патрэбная. Трэба толькі ўмець правільна імі карыстацца: чыркаць запалку аб карабок рухам "ад сябе", пры гэтым звяртаючы ўвагу на якія стаяць паблізу людзей або прадметы. Кавалачак падпаленай серы можа адскочыць і трапіць на адзенне або іншыя гаручыя прадметы. Магчымы і апёк, і пажар.
        Наступны момант: як паступіць з ужо выкарыстанай запалкай? Здаецца, няма нічога прасцей: загасіць і выкінуць у попельніцу, смеццевае вядро. Тысячу разоў чалавек можа зрабіць гэтую працэдуру і нічога не здарыцца. Але можа наступіць і 1001-ы раз, калі падступная іскра, затоеная на запалцы, патрапіць на "добрую глебу": паперу, тканіна або іншы гаручы прадмет - і стане крыніцай пажару. Выхад са становішча ёсць: ніколі не раскідвалі запалкі! У газавай пліты, запальваюць з дапамогай запалак, павінна стаяць невялікая ёмістасць з вадой, куды і трэба складаць выкарыстаныя запалкі. Вада і агонь - паняцці несумяшчальныя. Гледзячы на ​​вас, дзіця засвоіць прынцып правільнага, асцярожнага абыходжання з агнём і сам у далейшым жыцці будзе яго прытрымлівацца.
        Пакуль дзеці маленькія, вядома ж, не варта пакідаць іх без нагляду, патрабаваць выканання імі даручэнняў, з якімі яны яшчэ не ў стане справіцца. Запалкі, запальніцы трэба трымаць далей і ня патураць блазенскай капрызам. Абавязак кожнага дарослага чалавека - спыняць усякія гульні з агнём, растлумачваць іх небяспека.
           Вяртаючыся да тэмы свавольствы з агнём, разгледзім яшчэ адну тыповую жыццёвую сітуацыю. Нярэдка дзеці, асабліва хлопчыкі, збіраюцца ў зацішных мястэчках, на гарышчах, у падвалах, хлявах. Гэта значыць, менавіта ў тых месцах, дзе яны могуць адасобіцца. А падобныя памяшкання звычайна маюць невысокія столі, невялікі аб'ём, розныя павароты, куткі, закуткі. Асвятленне такіх памяшканняў, як правіла, адсутнічае. Ліхтарыкі каштуюць грошай, таму дзеці асвятляюць "месца адпачынку" з дапамогай паходні або вогнішча. Рэштку запалкі кідаюць куды патрапіла. Ад паходняў разлятаюцца іскры і трапляюць на што заўгодна: кавалак паперы, кавалак пластмасы, дранку, габлюшку і да т.п. Гэта значыць, на гаручае рэчыва. Пачатак гарэння не заўсёды ўдаецца заўважыць своечасова, і яно становіцца некантралюемым. Вось вам і пажар!
        Паважаныя дарослыя, пераканаўчая просьба вучыце дзяцей сваім станоўчым прыкладам ў паўсядзённым жыцці правільна абыходзіцца з агнём, гутарку з імі, расказвайце ім магчымыя наступствы гульні з агнём, не пакідайце надоўга адных.